Door na verlies: “Het is belangrijk dat je niet verbitterd raakt”

Het is een sterke drie-eenheid, dat blijkt uit alles: Ans en Duco Pieper en hun dochter Yvette. Het verlies van Dion heeft ze nog dichter bij elkaar gebracht. Yvette: “We zien elkaar veel en hechten alle drie aan een simpel leven. In de snelle consumptiemaatschappij van meer, meer, meer en mooie plaatjes op Instagram voelen we ons niet meer thuis. Dat komt door wat we mee hebben gemaakt. We herkennen het ook in andere mensen die een groot verlies hebben gehad. Je leeft anders.” 

Het is 18 juli 2007 wanneer de 19-jarige Dion na een gezellige avond bij vrienden op zijn motor stapt om naar huis te gaan. Het is nog vroeg in de avond, nog geen negen uur, maar hij moet de volgende dag werken en weer vroeg op, dus hij besluit niet mee te gaan stappen met de vriendengroep. Niet veel later slaat het noodlot toe: een auto verleent geen voorrang waardoor een fatale botsing onafwendbaar is.  

Accepteren 

Dat dit een klap was die het gezin niet makkelijk te boven zou komen, zag Yvette direct heel scherp. De feiten liegen er ook niet om. Veel huwelijken stranden, nabestaanden kampen niet zelden met psychische problemen of verliezen hun werk. Via de huisarts schakelde ze een psycholoog in voor haarzelf en haar ouders. Yvette: “Je bent niet meer wie je was. Mijn hectische redactiebaan ging niet meer. Ik had middagdutjes nodig. De wereld zoals ik die kende klopte niet meer. Dat moet je accepteren en dat kost veel tijd en energie.” Vader Duco vult aan: “Sinds Dion er niet meer is, hebben we leren leven van dag tot dag. Hij zat vol plannen. Hij had net zijn atheneum behaald en ging starten aan een officiersopleiding bij de marine. En dan ineens is dat allemaal weg. Alles waar je van droomde of wat je dacht te bereiken. Dat verandert een mens. Ik ben zelf als jongeman van 20 mijn vader verloren. Mijn reactie toen was hard en veel werken, reizen, ik vluchtte overal en nergens heen. Toen ik Dion verloor, kon ik niet meer werken. We keerden heel erg naar binnen, naar onszelf.”  

Steun voor verkeersslachtoffers 

Ans vervolgt: “Het is belangrijk dat je niet verbitterd raakt. Iedere dag heeft iets goeds, zo ervaren we dat echt. Het kan heel klein zijn, zoals even met elkaar op een terrasje genieten van een biertje. Maar ook groter, wanneer we anderen kunnen steunen uit naam van Dion. Duco: “Juist het blijven horen van de naam van mijn zoon is zo belangrijk voor ons. Wanneer iemand er niet meer is, streep zijn naam dan niet weg.” De Dion Pieper Stichting steunt onder andere Fonds Slachtofferhulp. “We vinden het belangrijk dat we iets goeds doen dat er toe doet. Zo was er laatst iemand die door een verkeersongeval zijn bril en gehoorapparaat kwijt raakte en niet vergoed kreeg. Dan springen wij graag in. Of we steunen een online emdr-behandeling voor verkeersslachtoffers.”  

Rode draad 

Ans en Duco zijn ook erg trots op de hondenopvang die Yvette is gestart. Als een soort pleegmoeder vangt ze gemiddeld tien honden in nood op, voordat ze naar een nieuw baasje gaan. Yvette: “Dit geeft me iedere dag zo veel liefde. Het is hard werken, maar ik krijg er heel veel voor terug.” Die liefde loopt als een rode draad door het verhaal van Ans, Duco en Yvette. “De liefde voor elkaar en voor mens en dier houdt ons op de been. En Dion loopt met ons mee.”