Bij een overlijden na een ziekte is er tijd voor enige voorbereiding; bij overlijden door een plotseling of gewelddadig verlies is dat niet zo. Voor nabestaanden betekent het een abrupt en plots afscheid. Dit draagt eraan bij dat veel nabestaanden langdurig in een shock zijn en niet kunnen geloven dat hun dierbare echt weg is.

Een plotseling of gewelddadig verlies is vaak toevallig en willekeurig. Het had ook makkelijk anders kunnen aflopen. Die willekeurigheid van het verlies maakt het vaak moeilijk te dragen en het geeft vaak ook aanleiding tot hevig piekeren over de vraag ‘waarom’ het overlijden is gebeurd en ‘waarom juist diegene’ is overleden.

Een plotseling of gewelddadig verlies, zoals een moord of verkeersongeval, kan veroorzaakt zijn door een ander persoon. Door verlies kan komen door een gerichte actie of door nalatigheid. Het kan ook zijn dat medisch handelen bijgedragen heeft aan het overlijden. Als anderen betrokken zijn geweest bij het overlijden dan brengt dat voor nabestaanden de vraag mee of en hoe diegene gestraft moeten worden. Het is extra ingewikkeld als een nabestaande getuige is geweest van het overlijden.

Wat heeft de dierbare zelf gemerkt van het overlijden? Had je dierbare pijn? En wat heeft je dierbare gedacht, gevoeld, beleefd? Als iemand vlak voor het sterven geleden heeft, op wat voor manier dan ook, kan dat extra moeilijk zijn voor de mensen die achterblijven.

Een plotseling of gewelddadig overlijden betekent vaak een confrontatie met allerlei ingrijpende momenten. Het moment dat de politie aan de deur stond, toen de stoffelijke resten geïdentificeerd moesten worden, toen op de Intensive Care een bezoek werd gebracht aan de dierbare vlak voordat diegene overleed, reacties van daders (veroorzakers) en omstanders, het moment van de uitvaart, het moment van de uitspraak in een rechtszaak. Het is de optelsom van ingrijpende momenten die mede bepaalt hoe iemand zich voelt na de dood van een dierbare.