Een boek, 42 jaar na de zelfdoding van mijn vader

Schrijven was eerst een uitlaatklep. Nu helpt hij anderen die hetzelfde hebben meegemaakt. Graag geven we het woord aan auteur Rob Edens, die als geen ander kan vertellen hoe zelfdoding van een dierbare doorwerkt in je leven. Hij schreef er een boek over en interviewde hiervoor dertien nabestaanden. In een driedelige serie gastblogs deelt hij met ons wat dit boek hem heeft gebracht en belangrijke lessen die hij trok uit de interviews.

In 1981 beroofde mijn vader zichzelf van het leven. Ik was 17 jaar. Mijn boek Beroofd van het leven verscheen 42 jaar later (in augustus 2023, om precies te zijn). Het heet: Beroofd van het leven. Geluk vinden na zelfdoding van een dierbare. Dit is het eerste van drie gastblogs die ik op uitnodiging van rouwbehandeling.nl schrijf.

Betekent dit dat ik 42 jaar tobbend door het leven ben gegaan? Nee hoor, zo dramatisch is het niet. Ik ben al 28 jaar gelukkig getrouwd, heb twee leuke kinderen en in mijn leven is niet meer sores dan ik zie bij vrienden en kennissen. Wél had ik altijd het gevoel dat ik nog iets moest doen met de zelfdoding van mijn vader Jan. De manier waarop hij overleed was – en is – altijd wel ergens in mijn gedachten. Meestal in mijn achterhoofd, maar toch. Een van de mensen die ik voor mijn boek interviewde, zei: ‘Een zelfdoding verweeft zich in je leven’.  Zo is het.

In de zoektocht naar een uitlaatklep schreef ik eerder een soort autobiografische familieroman. Daarin probeerde ik verklaringen te vinden voor zijn daad. Ik liet wat ik geschreven had lezen aan mijn vrouw en kinderen. Daarmee had het zeker een functie, maar duidelijk was dat dit niet interessant was voor een breder publiek. Daarmee leek een boek van de baan.

In april 2022 zei een vriendin tegen mij dat zij een uitgeverij wilde beginnen. Dat werd Elena Publishing. De doelstelling van de uitgeverij is boeken uit te geven die mensen kunnen helpen. Toen viel bij mij het kwartje. Zou ik mensen kunnen helpen door mijn verhaal op te schrijven? En dat van andere nabestaanden van zelfdoding? Iedere suïcide treft gemiddeld 135 mensen; van directe familie tot verre kennissen. Geluk vinden na zelfdoding van een dierbare werd de eerste uitgave van die mooie uitgeverij.

Ik sprak dertien nabestaanden voor Beroofd van het leven. Een voorwaarde was dat zij langer geleden getroffen waren door de zelfdoding van een dierbare. Zij moesten kunnen reflecteren op wat hun was overkomen. Ik zocht ook verschillende verhalen: een vader die zich van het leven had beroofd, een moeder, een kind, een partner, een vriend, een broer.

Tijdens het schrijven kwamen vervolgvragen bij mij op. Ik vroeg mij voor het eerst nadrukkelijk af wat rouwen na zelfdoding eigenlijk anders maakt dan rouwen na andere manieren van overlijden. Daar valt veel over te zeggen. Verder hoorde ik opvallend vaak dat contact met lotgenoten helpt. Ik ging op zoek naar hoe dit werkt. Deze twee onderwerpen behandel ik ook in mijn boek.

In de volgende blog schrijf ik over de interviews. In de laatste gastblog vertel ik wat het schrijven van dit boek mij bracht.

Rob Edens

Beroofd van het leven. Geluk vinden na zelfdoding van een dierbare is te bestellen via robedens.nl